У школьныя гады Жанна Янцэвіч была юнкорам «Астравецкай праўды»

Расповеды жыха­­роў Астравеччыны пра сяброўства з раённай газетай ускалыхнулі ўспаміны нашай пастаяннай чытачкі, дырэктара гімназіі №1 Жанны Янцэвіч. Аказваецца, у юнацтве яна была юнкорам «АП».

– «Добры дзень, дарагая рэдакцыя!» – менавіта такім зваротам пачыналіся мае лісты ў «Астравецкую праўду» ў далёкім 1985 годзе. (Усміхаецца.) На жаль, у мяне не захаваліся поўнасцю тагачасныя нумары, але засталіся невялікія заметкі, што друкаваліся на старонках газеты, – расказвае Жанна Леанардаў­на. – Я пісала і ў рэспубліканскія газеты «Зорь­ка», «Пія­нер Беларусі», часопіс «Бярозка». Ба­чыць у той час у друкаваных выданнях сваё прозвішча, назву сваёй вёскі і школы  было вельмі прыемна. Не перадаць, як я ганарылася гэтым! Нават цяпер, калі бачу свае публікацыі ў газетах, доўгі час не пакідае адчуванне гонару і задавальнення, што мой матэрыял прачытае шмат людзей, знаёмых і незнаёмых. 

Жыхарка вёскі Падваранцы, вуча­ні­ца Міхалішскай школы, юнкор Жанна Бернюкевіч расказвала пра тое, як вучні праводзілі летнія канікулы, дапа­магаючы мясцоваму калгасу імя Кі­ра­ва; як адзначалі 70-годдзе Вялікага Каст­рычніка; пра вечары сустрэчы вы­пускнікоў; пра першавераснёўскі ўрок міру. Будучая настаўніца дзялілася ў «раёнцы» вопытам самакіравання ў кла­се. Ёсць сярод захаваных публі­кацый тых часоў і паэтычныя спробы дзяўчынкі.

Наша гераіня нават пабывала ў юнко­­раўскай змене ва ўсесаюзным пія­нерскім лагеры «Артэк» – і пра гэта таксама напісала ў газету.

– Успамін пра першыя артыкулы выклікае ўсмешку: здаецца, яны былі наіўнымі, уяўлялі просты пералік нейкіх падзей… – гаворыць жанчына. –  За публікацыі плацілі грошы – рублі 2-3. Гэта быў добры стымул! 

На пытанне, чаму не стала журна­ліс­там, Жанна Леанардаўна прызнаецца:

– Хацела. Але перамагла на рэспуб­лі­кан­скай алімпіядзе па беларускай мове – і без экзаменаў паступіла ў педа­­га­гіч­ны ўніверсітэт. Крыху шкадавала, што здрадзіла сваёй мары. Але вопыт напісання артыкулаў спатрэбіўся ў  прафесіі – ён дапамагае рыхтаваць выступ­ленні, аналітыку, даклады. 

Потым, ужо намеснікам дырэктара Гу­­да­гайскай школы, яна неаднойчы дасылала ў рэдакцыю матэрыялы пра адметныя падзеі жыцця ўстановы. Удзель­нічала і перамагала ў фотаконкурсах «Школьная пара», «Астравеччына, край дарагі», дзялілася здымкамі для праекта «АП» «Астравеччына: учора і сёння». І не раз была гераіняй публікацый. 

– Звычка чытаць газеты засталася з дзяцінства. І «Астравецкая праўда» – адно з тых выданняў, якое магу чытаць і перачытваць некалькі разоў, – адзначае Жанна Янцэвіч. – Многія зараз аддаюць перавагу прагляду навін у інтэрнэце – гэта хутка і зручна. Аднак для мяне друкаваныя выданні даюць адчуванне стабільнасці, цеплыні. Разгортваць чарговы выпуск газеты, удыхаць пах свежага нумара і, перагортваючы старонку за старонкай, чытаць артыкулы – ёсць у гэтым усім нешта роднае, звыклае.

– «Астравецкая праўда» заўсёды прыцягвае мяне разнастайнай інфар­мацыяй, у якой адлюстраваны пытанні адукацыі, культуры, медыцыны, прамысловасці і іншых сфер. Падабаецца бачыць фотаздымкі знаёмых, даведвацца пра дасягненні жыхароў Астравеччыны. Тым больш што наш край багаты на таленавітых, працавітых людзей, – дадае сябар газеты. – Як дырэктар гімназіі ганаруся тым, што ў «раёнцы» часта з’яўляюцца публікацыі пра педагогаў установы і цікавыя мерапрыемствы, якімі насычана школьнае жыццё. Калі бачу прозвішчы сваіх вучняў, па-іншаму з імі знаёмлюся, адкрываю іх для сябе па-новаму. Аформіла падпіску і на І паўгоддзе 2025 года. Адзначу: педагогі гімназіі таксама актыўныя падпісчыкі раённай газеты. Хочацца, каб наша «раёнка» і надалей заставалася такой жа інфарматыўнай і цікавай. 

Усе артыкулы – ад асабістых юнацкіх і дарослых да аўтарства журналістаў – і дыпломы аб узнагароджанні Жанна Леанардаўна збірае і захоўвае ў папцы. Напэўна, і гэта публікацыя знойдзе там сваё месца.