Па сцяжынцы да школьнага парога Страчскай школы прайшліся яе былыя дырэктары Рэгіна Лапата і Алена Канчанін
Па сцяжынцы да школьнага парога Ізабелінскай пачатковай школы прайшліся яе былыя вучаніцы
Па сцяжынцы да школьнага парога Дзягенеўскай васьмігадовай школы прайшліся яе былыя вучаніца і настаўнікі
Па сцяжынцы да школьнага парога Дравяніцкай школы прайшліся колішні настаўнік Зінаіда Аляксандраўна Хадоркіна і былая вучаніца М
Па сцяжынцы да школьнага парога Завідзіненцкай школы прайшліся былыя настаўнікі Людміла Кухарэвіч і Марыя Лаўрыновіч
Па сцяжынцы да школьнага парога Жукойнінскай школы прайшліся былыя вучаніца і настаўніца Вольга Мельдзюк і вучаніца Ганна Мілашэ
Па сцяжынцы да школьнага парога Алясінскай школы прайшлі яе вучаніца Галіна Юцкевіч і настаўнік Ніна Козіч
Па сцяжынцы да школьнага парога Маркунскай школы прайшлася дачка яе дырэктара, былая настаўніца Людміла Кухарэвіч
Сцяжынка да школьнага парога Альгінянскай базавай школы
Напэўна, кожны з нас у любым узросце помніць той момант, калі ўпершыню пераступіў парог роднай школы, гады вучобы і настаўнікаў. Помняць тыя шчаслівыя часы і педагогі, якія аддавалі любоў і веды дзецям.
Праект «Сцяжынка да школьнага парога» прысвечаны закрытым школам і людзям, што некалі там працавалі і вучыліся.
Пра школы, якіх няма, расказваюць настаўнікі і выпускнікі
ёлета выпускнікі не змогуць сустрэцца ў школьных сценах, каб прайсціся па знаёмых аўдыторыях, разам з настаўнікамі прыгадаць урокі, свавольствы – сабрацца на вечарыну ім перашкодзіў «ковід». Але ёсць і тыя, хто не трапляў на вечары сустрэч даўно, – бо іх альма-матар не існуе.
Пра некаторыя школы, дзе калісьці званкі збіралі навакольную дзетвару на ўрокі, чытайце ў гэтым матэрыяле.
Сцяжынка да школьнага парога Дайлідскай школы
Кропка ў гісторыі існавання Дайлідскай школы была пастаўлена ў 2014 годзе. На той час у базавай школе вучылася 48 дзяцей і працавала 23 работнікі – настаўнікі і абслугоўваючы персанал.
Дзіўна, але чамусьці ў кнізе «Памяць. Астравецкі раён» няма артыкула пра Дайлідскую школу. Затое ў раённай газеце былі апублікаваны ўспаміны мясцовага жыхара Казіміра Варановіча, які ў тым ліку ўзгадваў і пра гэту ўстанову.